William Speakman

Zoetwaterwereld

Zoetwaterwereld, William Speakman. Foto: Vika Ushkanova

Stap je de installatie van William Speakman in De Sluisfabriek binnen dan betreed je een hele andere wereld. Speakman filmde onder het wateroppervlak van verschillende wateren in en rondom Drachten. Zoetwaterwereld dompelt je letterlijk onder in een schemerig grensgebied, een wereld tussen licht en donker in. Onbekende zoetwaterlandschappen doemen op uit de duisternis en waterplanten slierten als droomresten voorbij. Zo zou een amfibie zich kunnen voelen, een wezen dat leeft tussen water en land.

William Speakman liet het publiek al eerder ervaren hoe het is om een amfibie te zijn. Als onderdeel van de Expeditie Westkop Tussendiepen in september 2017 bedacht hij avontuurlijke snorkeltours in de Drachtstervaart. Deelnemers konden, met lichtgewicht amfibiedier op de rug, zich even een axolotl, salamander of kikker voelen. Op de kade liep het publiek met deze wonderlijke optocht mee.

In zijn videoinstallatie Zoetwaterwereld speelt Speakman met een wisselend perspectief. De toeschouwer voelt zich zowel de duiker die filmt, als het dier dat wegschiet tussen de algen. Hij richt zijn aandacht op de overgangsgebieden tussen twee biotopen in. Want, net als bij moerassen, zijn dat vaak de gebieden die zo aantrekkelijk zijn voor dieren en planten om te leven. Veel moerasland is er in Friesland niet meer. In plaats daarvan zijn er strak omkaderde polders en vaarten. Overzichtelijk, maar die inkadering leidt ook tot een monocultuur. Met Zoetwaterwereld toont Speakman ons een wereld die dichtbij, maar tegelijkertijd ook onbekend is.

 

William Speakman, Zoetwaterwereld

 

William Speakman, Zoetwaterwereld

 

 

……………….

Over William Speakman

William Speakman (UK, 1968) woont en werkt in Breda. Speakman stelt met zijn werk vragen over de manier waarop wij het landschap inrichten en beleven. Het slechten van grenzen en het opzoeken van het onbekende speelt daarbij een belangrijke rol. Zijn installaties hebben elementen van sculptuur, schilderkunst en architectuur en zijn vaak opgebouwd uit zowel natuurlijke als artificiële materialen. Vaak zoekt hij naar herbestemmingen van bestaande ruimtes of niet gerealiseerde ontwerpen. Zo hergebruikte hij verschillende expositieruimten als zaaghok, kookhok, duikcabine en zelfs hennepkwekerij. Doordat het publiek deel uitmaakt van de installatie en zo de overgang ervaart van de ene werkelijkheid naar de andere, is de toeschouwer zelf de mobiele factor in de installatie. William Speakman studeerde aan de AKV|St Joost in Breda.

www.williamspeakman.com

 

Snorkeltours in de Drachtstervaart tijdens Expeditie Westkop Tussendiepen, 2017.

Foto’s: Vika Ushkanova

 

 

 

ReFunc

In een oude, aangepaste reddingscapsule vaart ReFunc van Den Haag naar Drachten. Hier aangekomen doet het collectief op locatie onderzoek naar de aanwezige afvalstromen en kijkt hoe de restmaterialen opnieuw gebruikt kunnen worden. Volgens ReFunc is het potentieel van een materiaal namelijk pas benut als het verschillende functies heeft gehad.

Op 22, 23 en 24 september 2017 organiseert ReFunc een aantal vaartochten als tweede onderdeel van Expeditie Westkop Tussendiepen. Het doel van het varend laboratorium is om met de passagiers naar de bestaande omgeving te kijken en na te denken over nieuwe functies voor gevonden materialen.

 

Reddingscapsule Refunc

In vervolg op de expedities brengt ReFunc de materiaalstromen van bedrijven in Drachten in kaart. Deze inventarisatie stuurt het ontwerpproces van een aantal kleine architectonische projecten die in 2018 worden gerealiseerd. Om dit traject met volle aandacht te kunnen doorlopen wordt een tijdelijk verblijf gestart op de Westkop. Twee rioolbuizen van Kijlstra dienen hierbij als basis. Lokale restmaterialen worden gebruikt voor de afwerking. Zo ontstaat een moderne, comfortabele schuilkelder. Uiteindelijk gaat ReFunc voorstellen doen voor kleine recreatiewoningen op de Westkop.

Over ReFunc

ReFunc (Denis Oudendijk, Jan Körbes, Damian van der Velde en Bart Groenewegen) is een laboratorium voor design, gefundeerd op het uitgangspunt dat alles hergebruikt kan worden voor de creatie van iets nieuws. Werkend op de grenzen van architectuur, kunst en design hervormt het collectief gebruikte materialen tot nieuwe ontwerpen. Het ‘verhaal’ van de afgedankte materialen dient hierbij steeds als inspiratiebron voor een tweede leven.

Een markant voorbeeld is de architectonische scupltuur AQUAPOLIS, die te zien was op het Vision Festival 2016 in Torún, Polen. Opgebouwd uit 900 plastic waterflessen demonstreert AQUAPOLIS de potentie van waterflessen als bouwmateriaal. Een andere installatie is Bato’s Erf (2012), gemaakt van blokken golfbreker, die dienen als functionele sculpturen in natuurgebied Bato’s Erf in Gelderland.

www.refunc.nl

Yasser Ballemans

 

Foto: Sieta Stel Fotografie

In juni 2018 stond een gebouwtje, bevestigd op een 7-meter hoge paal, voor De Sluisfabriek. Hier woonde kunstenaar Yasser Ballemans in zijn zelfbenoemde Reisbureau Zonderling. Een week lang sloot hij zich in afzondering in het reisbureau op, volledig afhankelijk van de giften van Drachtsters. Elke dag kwamen Drachtsters hem voeden: met eten en drinken, maar ook met objecten, foto’s en verhalen over Drachten. Met deze inbreng ging Yasser in Reisbureau Zonderling aan de slag, totdat het gebouwtje vol stond met bijzondere objecten. Na een week, tijdens Simmerdeis, theater – en muziekfestival, zakte het reisbureau naar de grond en opende de zonderling de deuren voor publiek.

Nu is Reisbureau Zonderling te vinden in de tentoonstelling Bestemming Drachten 2018 in De Sluisfabriek (tot en met 7 oktober). Kom ontdekken welke geheimen Drachten verborgen houdt!

Welk verhaal heb jij voor Reisbureau Zonderling?

Elke Drachtster heeft wel een mooi verhaal of herinnering over de eigen stad. Vaak speelt water hierin een rol. Drachten heeft van oudsher een sterk huwelijk met water, een verbintenis die bij de ontwikkeling van het Waterfront Drachten opnieuw onder de loep wordt genomen. Speciaal vroeg de Zonderling dan ook om herinneringen, objecten en foto’s die iets prijsgeven over deze bijzondere relatie van Drachtsters met water. In de week dat Reisbureau Zonderling hoog op een paal stond nam elke dag een andere organisatie, bedrijf of instelling de taak op zich om het reisbureau te voeden met inspiratie. Daarnaast kon elke Drachtster een eigen verhaal kwijt op een ansichtkaart die op verschillende plekken in Drachten te vinden was. Welke herinnering aan water heb jij voor Reisbureau Zonderling?

Tijdens de tentoonstelling Bestemming Drachten 2018 organiseert Yasser een aantal workshops waarbij we tips voor het reisbureau gaan verbeelden, bezoeken en delen in een alternatieve reisgids. Lees hier meer!

Reisbureau Zonderling is mede mogelijk gemaakt door Mondriaan Fonds. Met dank aan: Corn Metaalbewerking RN Machinebouw, BKF, Kijlstra, IBH, en uiteraard iedereen die Reisbureau Zonderling komt voeden: Craftwurk, De Blauwe Roek, Openbare Bibiotheek Drachten, www.leeneenfries.nl, Museum Dr8888, Simmerdeis en de Beve Tussendiepen.

………………….

Yasser Ballemans in 2017

In 2017 nam Yasser Ballemans de Drachtsters ook mee op ontdekkingsreis, maar dan naar de toekomst. Tijdens de theatrale performance Science Fiction, onderdeel van Expeditie Westkop Tussendiepen, werd het publiek deelgenoot gemaakt van de onvoorstelbare toekomstscenario’s die bij de innovatieve afdelingen van technologische bedrijven in Drachten op de tekentafel liggen. Rondom een kampvuur, op het terrein van Kijlstra Beton, werden toehoorders door theatermaakster Janneke de Haan en actrice Marjolein Ley uitgedaagd om zich een beeld te vormen van deze onbekende, nieuwe wereld.

 

Science Fiction, Yasser Ballemans in samenwerking met Janneke de Haan en Marjolein Ley, september 2017. Foto: Vika Ushkanova

—

Over Yasser Ballemans

Yasser Ballemans (NL, 1981) zoekt in zijn werk naar een natuurlijke vorm voor kunst in het maatschappelijke domein. Rituelen en feesten hebben daarbij zijn speciale interesse. Hij gelooft dat kunst bij uitstek in staat is onze rituele beleving te versterken. Zo gaf Ballemans publieke rituelen vorm op bijvoorbeeld de Parade in Den Bosch en de carnavalsoptocht in Willemstad, Curaçao. Ook de sculpturen die hij in de openbare ruimte maakt tonen zijn rituele beeldtaal. Zo heeft hij zich met zijn Triomfboog (2013) tijdens muziekfestival Lowlands laten inspireren door het oude gebruik van het oprichten van erepoorten bij feestelijke gelegenheden.

http://www.yasserballemans.nl

Henk Hofstra

Henk Hofstra, It Eilân

Henk Hofstra is één van de vier kunstenaars die voor Bestemming Drachten gevraagd is een impuls te geven aan de ontwikkeling van het Waterfront Drachten door toekomstvisies te verbeelden. De Westkop van bedrijventerrein De Tussendiepen is onderdeel van Waterfront Drachten. Het gebied wordt momenteel ontwikkeld. Plannen voor de toekomst zijn nog niet concreet: alles is hier nog mogelijk. Het is daarmee een uitzonderlijke plek waar ruimte is voor experiment en innovatie. Een plek die de potentie heeft uit te groeien tot een geliefde bestemming voor natuur, cultuur of recreatie.

De vraag hoe het Waterfront vorm moet krijgen stelde Hofstra het liefst aan de Drachtster zelf. In september 2017, tijdens Expeditie Westkop Tussendiepen, plaatste hij een brievenbus op een uitzichtpunt op de Westkop waarin bezoekers hun dromen voor het gebied in de vorm van een brief of tekening konden posten. De voorstellen van de Drachtsters varieerden van een stadspark tot een waterpark, en van een ecologisch natuurgebied tot megalomane architectonische gebouwen.

De volgende stap is het tastbaar maken van deze dromen. Daarom organiseerde Hofstra een serie workshops tijdens de tentoonstelling Bestemming Drachten 2018 in De Sluisfabriek, waarin hij iedereen uitnodigde samen met hem te bouwen aan beelden voor de toekomst. Er werd geknutseld, gezaagd, geboetseerd en geschilderd, onder andere door studenten van ROC Friese Poort en door kunstenaars van de Blauwe Roek, atelier en kunstuitleen van mensen met een beperking. Zo ontstond een grote, drijvende driedimensionale collage waarin alle ideeën zijn verwerkt. Deze creaties kregen een plek op het drijvend sculptuureiland dat op 7 september 2018 te water ging. De tewaterlating van It Eilân markeerde de start voor de gesprekken over de gebiedsontwikkeling van het Waterfront.

Speciale dank aan BOLT transport voor het verplaatsen van het vlot.

It Eilân te water, 7 september 2018

 

Henk Hofsta, Expeditie Westkop Tussendiepen, 2017. Foto: Vika Ushkanova

—

Over Henk Hofstra

De Friese kunstschilder, beeldhouwer en grafisch ontwerper Henk Hofstra (Terwispel, 1952) initieert en ontwikkelt veelal spraakmakende, vervreemdende en soms ook vertederende kunstprojecten in de openbare ruimte. Vaak zijn Hofstra’s projecten een antwoord op een maatschappelijke situatie of een reactie op wat er zoal om ons heen gebeurt, maar ook een instrument om veel mensen naar een bepaalde plek te krijgen en discussies op gang te brengen.

In 2007 liet Hofstra een straat, waar eerder de Drachtstervaart liep, blauw schilderen en noemde het project Water is Leven (2007-2014). Deze blauwe straat (Het Moleneind) symboliseerde de Drachtstervaart, die sinds ’66/’67 gedempt was. Het was bedoeld om een einde te maken aan de discussie over het al dan niet heropenen van de vaart. Volgens Hofstra bracht het water leven terug in het dorpscentrum van Drachten en werd het politieke vraagstuk positief beantwoord door de kunst.

www.henkhofstra.nl

Melanie Bonajo

Melanie Bonajo (Heerlen, 1978) onderzoekt door middel van haar video’s, performances, foto’s, muziek en installaties hoe onderwerpen die gerelateerd zijn aan technologische vooruitgang en commodificatie, gevoelens van vervreemding vergroten en een gevoel van verbondenheid en bestemming in een individu wegnemen. Gegrepen door ‘het goddelijke’, onderzoekt zij de spirituele leegte van haar generatie en de veranderende relatie tot natuur door te reflecteren op ideeën rondom classificatie, gender en waarde(loosheid).

Aansprekend voorbeeld in het oeuvre van Bonajo is de film Progress vs. Regress (Hacking Habitat, Utrecht 2016). De film documenteert de manier waarop technologische uitvindingen sociale relaties hebben veranderd, en hoe deze van invloed zijn op het leven van ouderen.

Het werk van Melanie Bonajo is op een groot aantal groepstentoonstellingen gepresenteerd, onder andere bij EYE Film Museum, Amsterdam; Rogaland Kunstsenter, Stravanger, Norwegen en De Appel Arts Centre, Amsterdam. Eind 2016 presenteerde Foam Fotografiemuseum Amsterdam Night Soil, Bonajo’s eerste grote museale solotentoonstelling. Ook werden haar films vertoond bij Kunsthalle Basel (2016) en op verschillende festivals zoals het Internationale Film Festival Rotterdam (IFFR).

 

Melanie Bonajo, Rainbow, still from Night Soil / Economy of Love, 2015

Melle Smets en Kris De Decker

Baggerkolonie Friesland

Kunstenaar Melle Smets geeft vorm aan de relatie tussen mens, landschap en energie. Op een unieke manier betrekt hij mensen bij het herontwikkelen van hun eigen leefomgeving. Met zijn meerjarige onderzoekstraject Human Power Plant onderzoekt hij, in samenwerking met Kris de Decker, de mogelijkheden van een moderne samenleving, gedreven door menselijke spierkracht, een energiebron die met de stijgende wereldpopulatie alleen maar toeneemt. Met deze eeuwenoude manier van energievoorziening wil Smets van De Tussendiepen met gemeenschappelijke krachtsinspanning een duurzaam, low-tech energielandschap maken.

In hun tweede case study richten Smets en de Decker hun aandacht op een steunpilaar van de Nederlandse economie: de baggerindustrie. Discussies over duurzaamheid gaan meestal over huizen, auto’s en apparaten, maar hoe zit het dan met grote infrastructuurprojecten en onderhoudswerken? Als vaarwegen en havens een paar jaar niet zouden worden uitgebaggerd, dan komt de Nederlandse economie letterlijk tot stilstand. Helaas gebruiken moderne baggermachines enorme hoeveelheden olie, wat niet duurzaam is.

De Nederlandse vaarwegen en havens werden eeuwenlang met de hand uitgebaggerd, gebruikmakend van zeer eenvoudige gereedschappen. Wat als we dat opnieuw zouden (moeten) doen? Menskracht is de meest duurzame energiebron die er bestaat. Hoeveel mensen hebben we nodig om de vaarwegen en havens open te houden met alleen maar spierkracht? Waar halen we die mensen vandaan? En kunnen we technologie ontwikkelen die door mensen aangedreven baggerwerkzaamheden efficiënter maakt? Smets en De Decker onderzoeken deze vragen in Friesland.

 

Human Powerplant/ Baggerkolonie Friesland in de tentoonstelling Bestemming Drachten 2018 in De Sluisfabriek, 28 juni tot en met 7 oktober 2018.

Foto: Vika Ushkanova

 

Baggerkolonie Friesland

Smets en De Decker organiseerden een workshop baggeren met de hand op 24 mei 2018. Samen met Drachtsters werd op het Gaastereiland een natuurlijke haven met de hand uitgebaggerd, daarbij gebruikmakend van oude types, zelfgemaakte gereedschappen. Doel was om zo te onderzoeken welke baggertechnieken het beste werken, en hoe lang het duurt om met de hand een kubieke meter slib naar boven te halen. Op basis van de gegevens die tijdens de workshop werden verzamelen, kan worden berekend hoeveel mensen er nodig zijn om de provincie, en het hele land met alleen maar menskracht uit te baggeren.

Vanaf 28 juni tot en met 7 oktober 2018 is in De Sluisfabriek, als onderdeel van de tentoonstelling Bestemming Drachten 2018 een weergave van het onderzoek naar Baggerkolonie Friesland/ de Human Power Plant te bezoeken. Daarbij kun je zelf testen hoeveel energie jouw spieren opwekken èn wordt een prototype voor een baggerboot op spierkracht gepresenteerd.

Bekijk hier het filmpje dat Kreftich, leerbedrijf van ROC Friese Poort maakte van de workshop!

 

 

 

 

Over Melle Smets

Melle Smets (1975) richt zich met zijn werk op het creëren van nieuwe ontmoetingsplekken in de openbare ruimte. Daarbij gaat hij uit van bestaande sociale structuren en lokale gebruiken. Deze relaties met de leefomgeving vormen in zijn ogen het fundament voor identiteitsvorming, eigenaarschap en gemeenschapsgevoel.

Zoals een ‘archeoloog van het heden’ onderzoekt en interpreteert Smets de maatschappij door het hedendaagse landschap te bestuderen. Dit doet hij door ‘hard kijken’ expedities te organiseren waarin hij op zoek gaat naar nieuwe vestigingsvormen in het nieuwe Nederland.

www.mellesmets.nl

 

David Jablonowski

Public Hybrid 

Drachten is ontstaan en uitgebouwd door turf trekken. Energie is dan ook een passend thema waarmee bezoekers kunnen worden uitgenodigd om Drachten te leren kennen. Deze geschiedenis zie je terug in het landschap, in het wapen en in de vlag van Drachten, allemaal elementen die kunstenaar David Jablonowski hebben geïnspireerd voor zijn ontwerp Public Hybrid. Sinds de tijd van het turftrekken is er natuurlijk veel veranderd in Drachten, en werd het een stad die zich meer richt op de toekomst dan het verleden.

Het kunstwerk Public Hybrid is een groot gebaar dat uitnodigt tot verdere ontdekking. Het is ontworpen om doorheen te dwalen, te ontdekken en Drachten als stad van duurzame innovatie te erkennen.

 

 

Public Hybrid is een landschap, een tuin waarin vier pilaren worden geplaatst die met LED-lampen, zonnepanelen en verguld aluminium worden bekleedt. Het is een totaalinstallatie in een parkachtige omgeving waarin men kan wandelen. Het bestaat uit een tuin met als meest opvallende kenmerk de vier 20 meter hoge, beklede betonnen palen, bedekt met hoogwaardige materialen en zonnepanelen. Jablonowski ziet de zon hiermee als het nieuwe turf.

De zonnepanelen wekken de energie op die nodig is voor de belichting van de LEDs. De tuin wordt aangelegd met reliëfs beplant met lokale flora, moerassige waterpartijen en kleine sculpturale elementen en wordt doorkruist door grindpaden, rekening houdend met zichtlijnen op natuur en dijk, vanuit de wijk en vanaf de snelweg. Men kan er dus doorheen wandelen, maar ook vanaf de N31 kan men het werk zien liggen en appelleert de beeldtaal van de zonnepanelen aan het beeld van Drachten als innovatieve en duurzame stad.

Door te refereren en in te grijpen in het landschap integreert Jablonowski zijn werk in de realiteit van de omgeving: het creëert bewustzijn over enerzijds de natuur en het landschap, anderzijds over de opkomst van technologie in het dagelijks leven. Dit is ook hoe Jablonowksi het landschap van de toekomst voor zich ziet: functies worden niet gescheiden maar geïntegreerd: kunst, natuur en technologie vormen samen het aanzicht van het landschap en geven vorm aan de functies en voorzieningen: “micro-energieopwekkers en een fusie van natuur en vormgeving. Zo stel ik mij een efficiënt toekomstig stedelijk landschap voor.” aldus Jablonowski.

Over David Jablonowski

David Jablonowski (Bochum, 1982) woont en werkt in Amsterdam. In zijn werk verwijst hij vaak naar de rijke kunstgeschiedenis, maar voegt daar eigentijdse elementen aan toe. Hij laat een spanningsveld ontstaan door high tech elementen te plaatsen in de natuur en de nieuwste communicatiemiddelen als scanners, projectieschermen en drukplaten te combineren met organische elementen als kleurrijke specerijen en graan. Door de combinatie met archaïsche elementen als oude manuscripten krijgen zelfs de nieuwste technische snufjes de uitstraling van relikwieën.

Jablonowski volgde opleidingen aan de Rietveld Academie in Amsterdam, De Ateliers in Amsterdam en ISCP in New York. In 2017 had hij een solotentoonstelling in de Kunsthalle Baden-Baden in Duitsland. Daarnaast nam hij deel aan verschillende groepstentoonstellingen waaronder ARTZUID Amsterdam in 2017, Art Berlin Contemporary 2016 en Call of the Mall, Hoog-Catharijne Utrecht in 2013.

www.fonswelters.nl

 

 

Studio Frank Havermans

KAPKAR / A7-29 X FT

Bij de toegangsweg aan de zuidkant van Drachten bij afslag 29 van de A7, is in maart 2021 het kunstwerk KAPKAR / A7-29 X FT van Frank Havermans geplaatst. Het object dat verschijnt aan de horizon lijkt net te zijn geland maar zou ook zo weer kunnen vertrekken. De stalen constructie doet denken aan een ruimteschip of een kraan, maar ook aan een stadspoort. De oplettende voorbijganger kan beweging waarnemen in het op het eerste gezicht statisch ogende werk; het mechanisme in het kunstwerk laat het ‘vliegbootachtige’ element bovenin langzaam op en neer bewegen. Het resoneert visueel aan een deinend schip.

KAPKAR / A7-29 X FT (2021) van Frank Havermans. In opdracht van Gemeente Smallingerland en begeleid door Stichting TAAK. Foto: Victoria Ushkanova.

Bij de ontwikkeling van het concept nam Frank Havermans reizen als uitgangspunt. Vaak wordt reizen ervaren als ongemak en is het doel om zo snel mogelijk op de plek van bestemming te komen. Havermans onderzoekt echter de reis zelf, het onderweg zijn. De verwondering over al die gehaaste medereizigers: waar komen ze vandaan en waar gaan ze naar toe? Maar ook, het verschil in tijd die de langzame reiziger, de wandelaar of fietser ervaart, ten opzichte van degene die rijdt of vliegt. Het kunstwerk is geplaatst op de zijwanden van de fietstunnel die onder de A7 ligt. Precies op een punt in het landschap waar wandelaar, fietser en automobilist elkaar kruisen. Op deze plek heeft het kunstwerk ook de functie van een stadspoort die stad en land op bijzondere wijze met elkaar verbindt.

Voor de technische realisatie van KAPKAR / A7-29 X FT heeft Havermans naar technieken uit de traditionele scheepsbouw gekeken. Niet voor niets verwijst het kunstwerk naar een portaalkraan van een scheepswerf. De verbondenheid van de Friezen met water en scheepsbouw is historisch en de scheepswerf van Drachten stond aan de basis van de industrie in deze streek. Bij de realisatie van het ontwerp heeft Havermans dan ook zoveel mogelijk samengewerkt met het lokale bedrijfsleven.

KAPKAR / A7-29 X FT is het tweede kunstwerk dat als onderdeel van Stadsmarkeringen Bestemming Drachten werd gerealiseerd.

Over Frank Havermans

Frank Havermans (Breda, 1967) is kunstenaar en ontwerper. Havermans ontwikkelt interventies op locatie die opgevat kunnen worden als voorstellen voor stedelijke verandering. Hij gebruikt een breed architectonisch spectrum voor zijn ontwerpen: van gebouwen tot autonome installaties en van meubels tot ruimtelijke inrichtingen. Hierbij is zijn fascinatie voor industriële elementen zoals kranen, bruggen, voer – en vliegtuigen en industriehallen duidelijk herkenbaar.

Havermans’ werk komt voort uit een gecombineerde interesse voor architectuur, stedelijke dynamiek, constructies, zwaartekracht en tastbaarheid. In een wereld waarin alles draait om efficiency, snelheid en standaardisering verbeeldt Havermans verschillende, op maat gemaakte en innovatieve oplossingen.

Havermans voltooide zijn opleiding aan de AKV|St Joost te Breda. Zijn werk was buiten Nederland oa te zien op de 7e Architectuurbiënnale in São Paulo. Deze inzending van het Nai getiteld ‘Tangible Traces – Dutch Architecture and Design in the making’ was daarna ook te zien in Hongkong, Wenen, Jakarta en in Arnhem. In Nederland werd zijn werk oa geëxposeerd in het Van Abbemuseum in Eindhoven, in Fort Asperen en in het Stedelijk Museum ‘s Hertogenbosch.

www.frankhavermans.nl

Frank Koolen

Frank Koolen – Monument voor Toekomstig Geluk, 2018

In het oosten van Drachten is het vooruitgangsdenken van het Modernisme van de jaren zestig nog goed te zien in de vorm van de drie Tjaardaflats. De woningen werden vormgegeven met een blik op een socialere toekomst, waarin voor iedereen passende huisvesting zou bestaan. Die toekomstgerichtheid was in die tijd ook te zien in de ruimtevaart: er werden raketten gebouwd in de hoop nieuwe werelden te kunnen bereiken. Drachten richt zich opnieuw op de toekomst en heeft kunstenaar Frank Koolen gevraagd om met een kunstwerk bij de Tjaardaflats de reis naar de toekomst van de stad te verbeelden. Op zoek naar een tijdloos symbool voor hoop en idealisme grijpt Koolen, geïnspireerd door de Tjaardaflats en hun bewoners, terug naar het hoogtepunt van de jaren zestig: de eerste raket die een mens op de maan bracht.

 

Monument voor Toekomstig Geluk, Frank Koolen. Foto: Harry Blokzijl

Het kunstwerk lijkt gemaakt door de handen van een reuzenkind, uitgevoerd in de herkenbare kleuren van De Stijl. Geïnspireerd door de kinderlijke humor van Dada, een kunststroming met een bijzondere geschiedenis in Drachten, werkte Frank Koolen samen met zijn zevenjarige dochter aan het ontwerp. Want wat past beter bij dromen over de toekomst dan de positiviteit van een kind?

Koolen voegt daarbij nog een verrassend element toe. De raket is namelijk de komende tien jaar het middelpunt van een loterij. Elke eerste maandag van de maand kleurt de punt rood, blauw of geel (de kleuren van de drie flats) en verschijnt een huisnummer. De bewoners van die flat ontvangen een prijs die beschikbaar wordt gesteld door een Drachtster ondernemer of organisatie. Via de Monument voor Toekomstig Gelukskrant, die twee keer per jaar in de flats wordt verspreid, komen we meer te weten over de winnaars. Daarbij is er ook de jaarlijkse VerTjaardag, een feest voor alle bewoners van Tjaarda. Zo leren buren elkaar weer wat beter kennen.

Hoewel de raket niet opstijgt en de idealen van de jaren ’60 plaats hebben gemaakt voor nieuwe dromen, hoopt Koolen met dit unieke kunstwerk een blijvende ontmoetingsplek te creëren. Zo wordt Monument voor Toekomstig Geluk voor bewoners, maar ook voor passanten, een kleurrijk symbool voor wat ons allen verbindt: de wens gelukkig te zijn en dat gevoel met anderen te kunnen delen.

Monument voor Toekomstig Geluk 2018 is het eerste kunstwerk dat als onderdeel van Stadsmarkeringen Bestemming Drachten werd gerealiseerd. De onthulling was op 9 november 2018. Klik hier voor het programma en foto’s.

 

Monument voor Toekomstig Geluk 2018 podcast

Wat vinden de bewoners van de Tjaardaflats van hun Monument voor Toekomstig Geluk? We lieten ze aan het woord in de podcast die Frank Koolen samen met Radna Rumping maakte. Met dank aan Wim, Janke, Anna, Alfred, Adri, Flint en Sam. Beluister m hier!

 

Studenten van ROC Friesche Poort filmden de onthulling van Monument voor Toekomstig Geluk, 2018. Bekijk hier de video!

Wilt u ook een prijs beschikbaar stellen voor de loterij?

De prijzen die maandelijks worden verloot worden ter beschikking gesteld door Drachtster ondernemers en organisaties. Heeft u ook een leuke prijs voor de loterij? Vul dan de voucher in en mail deze naar info@taak.me. Lees daarbij ook de algemene voorwaarden.  Download hier: Voucher en algemene voorwaarden

 

——————————

Over Frank Koolen

Frank Koolen (1978, Maastricht) werkt sinds 2003 aan o.a. videowerken, performances, fotografie en installaties. Zijn werk kan omschreven worden als een voortdurende zoektocht naar de schoonheid van ontdekking en het geluk van herkenning. De kunstwerken zijn context gebonden; Koolen laat zich leiden door ervaringen in een bepaalde omgeving die hij vervolgens naar zijn hand zet. Een sprekend voorbeeld is de installatie Play Hard (2015), onderdeel van Koolens eerste solotentoonstelling in Museum of Contemporary Art Roskilde, Denemarken. Frank Koolen’s werk werd getoond in galeries en musea in binnen- en buitenland zoals in de Oude Kerk Amsterdam, Marres Maastricht, Schunck* Heerlen, Museum Boijmans Van Beuningen Rotterdam en Museum van Bommel van Dam, Venlo. In 2012 en 2013 cureerde Koolen de tentoonstelling KAAP 2013 (voorheen de Kinderbiënnale), Fort Ruigenhoek, Utrecht/Groenekan, Middelheimmuseum en The Great Escape bij Willem Baars Projects Amsterdam.

www.frankkoolen.com

 

————–

Monument voor Toekomstig Geluk is gerealiseerd in samenwerking met de Vereniging van Eigenaren van de Tjaardaflats. Met dank aan: Provincie Fryslân, Mondriaanfonds, Rabobank Fonds Coöperatief Dividend en Iepen Mienskipsfûns. Dit project is onderdeel van de investeringsagenda Drachten Heerenveen.